موسی آبختی در گفت‌وگو با تمدن کرمانشاه ،اظهار کرد: مهم‌ترین چیزی که فرزندان نیاز دارند، عشق بی قید و شرط و بعد از آن نظم است.
وی با اشاره به این‌که تمامی فرزندان به قوانین، محدودیت‌ها و حد و مرزهایی نیاز دارند که به آن‌ها احساس امنیت می‌دهد، عنوان کرد: داشتن مقررات اهمیت دارد زیرا فرزند شما یاد می‌گیرد تا رفتار خود را با راهنمایی شما مدیریت کند و آنچه را شما گفته‌اید که انجام دهد به کنترل فردی خود بدل می‌کند، اگر شما به فرزندانتان راه‌های مؤثر کنترل خود را نیاموزید، آن‌ها به بزرگسالانی معقول و قادر به رفتار متناسب با جامعه تبدیل نمی‌شوند.
آبختی با اشاره به این‌که والدین به طور طبیعی در روش برخورد با فرزندانشان متفاوت هستند، تأکید کرد: برخی بسیار سخت‌گیرند در حالی که بعضی دیگر بیخیال هستند.
این روانشناس با اشاره به این که شیوه شخصی والدین هر چه باشد هدفشان ارائه انضباط محبت‌آمیز به فرزندان است، عنوان کرد: انضباط محبت‌آمیز، به جای تنبیه یا تضعیف عزت نفس و شخصیت فرزند شما را رُشد می‌دهد.
وی ادامه داد: در این شیوه شما باید راهنما، الگو و معلم کودکانتان باشید نه دوستشان، به این معنی که وقتی سعادت فرزندتان مورد تهدید قرار می‌گیرد، شما به اندازه کافی آماده «نه» گفتن به گونه‌ای آرام، با مهربانی، محترمانه و محبت‌آمیز به آن‌ها هستید.
آبختی با بیان این‌که انضباط محبت‌آمیز هرگز به معنی تسلط داشتن، کنترل کردن، فریاد زدن، تهدید و انتقاد کردن یا خشن بودن نیست، ادامه داد: تا حدی، حد و مرزهایی را طبق سن بلوغ و شخصیت فرزندتان تعیین کنید، توجه داشته باشید وقتی فرزندتان کاری را درست انجام می‌دهد او را مورد تحسین و تشویق فراوان قرار دهید.
این روانشناس با اشاره به این‌که نوع رفتار شما بر نوع رفتار کودکتان تأثیر می‌گذاردف افزود: شیوه انضباطی شما ممکن است برمبنای چگونه بزرگ شدن خودتان یا واکنشی بر مبنای آن باشد، پرداختن به شیوه انضباطی خود ممکن است حافظه شما را در گذشته‌تان به کار بیاندازد، همچنین می‌توانید شرح دهید که در رابطه شما با فرزندانتان در حال حاضر چه می‌گذرد.
وی افزود: اگر شما والدینی کنترل کننده هستید، احتمالاً اطلاعتِ بدون قید و شرط را انتظار دارید و اگر اینگونه نباشد احساس آسودگی نمی‌کنید، ممکن است در شیوه خود خشن باشید و اغلب کارها را بدتر می‌کنید که منجر به جنگِ قدرت می‌شود، به ویژه هنگامی که فرزندانتان بزرگ‌تر و مستقل‌تر می‌شوند.
موسی آبختی با اشاره به این‌که والدین کنترل کننده لازم است تا خود را از کارهایی که فرزندان انجام می‌دهند دور نگه دارند، عنوان کرد: همین که درخواست می‌کنند آن‌ها را عصبانی می‌کنند، این فشار به روابط طولانی مدت آسیب می‌رساند.
این روانشناس بیان کرد: والدینی که احساس می‌کنند اغلب فرزندان به زیاد کنترل کردن واکنش نشان می‌دهند هیچ حد و مرزی برای آن‌ها تعیین نمی‌کنند که این خود می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
وی ادامه داد: گاهی این شیوه انضباطی فقط والدین را غافلگیر می‌کند، شما ممکن است احساس کنید که کنترل فرزندتان را از دست داده‌اید یا ممکن است با خود فکر کنید «موضوع چیست؟ آن‌ها به هر حال هر کاری دلشان می‌خواهد انجام می‌دهند!» یا ممکن است آنقدر مشغله داشته باشید که متوجه نباشید خود شما این شیوه را برگزیده‌اید.
وی با اشاره به این‌که فرزندانی که با انضباطِ آزادی عمل، یعنی آزادی نامحدود، بار می‌آیند اغلب در عین راحتی، احساس بیماری یا ناامنی می‌کنند، به گونه‌ای که انگار هیچ انگیزه‌ای ندارند که پیش بروند و احساس رها شدگی و محرومیت از محبت می‌کنند.
این روانشناس با بیان این‌که زندگی یک علم دقیق نیست، عنوان کرد: اجازه دهید کودکتان در مورد آنچه می‌تواند و نمی‌تواند انجام دهد چیزی برای گفتن داشته باشد و به او کمک کنید احساس کند در پذیرفتن مسئولیت رفتار خودش دخالت دارد.
وی با اشاره به این‌که این شیوه به شما اجازه می‌دهد تا محدودیت‌هایی را تعیین کنید و موجب انعطاف‌پذیری می‌شود، افزود: شما یک بزرگسال هستید، بنابراین معمولاً می‌دانید چه وقت چیزی از حد می‌گذرد بنابراین امور روزانه ما بسته به شرایط قابل تطبیق است، این شیوه اجازه می‌دهد کودک فرصت رشد یابد و مرتکب اشتباه شود، اما هرکسی قوانین و محدودیت‌های کلی برای انتظاراتی واقع‌بینانه و انعطاف‌پذیر از فرزندانش دارد.
آبختی با بیان این‌که این قوانین ممکن است جدی، منصفانه و انعطاف‌پذیر باشند، اما بیش‌از همه این‌ها باثبات بوده و برای تمام خانواده امنیت و درک واضحی از قوانین فراهم می‌کند، افزود: نکته مهمی که باید هنگام تصمیم‌گیری در مورد شیوه انضباطی خود به خاطر داشته باشید احترام است، انتخاب‌های انضباطیِ خود را بر پایه احترام و شناخت نیازهای سایر اعضای خانواده قرار دهید.
این روانشناس با اشاره به این‌که هیچ راه صحیح منحصر بفردی وجود ندارد تا فرزندانتان را منضبط بار آورید، اما اگر در آنچه از فرزندانتان توقع دارید مقتدر و صحیح باشید احتمال بیشتری وجود دارد که در تشویق به رفتاری که می‌خواهید موفق شوید، افزود: قوانین و مقررات را تعیین کنید اما توضیح دهید چرا لازم هستند و وقتی قوانین را تعیین می‌کنید نظر فرزندانتان را جویا شوید و به حساب آورید.
وی تأکید کرد: برقراری ارتباط مرتب با فرزندان و تشویق آن‌ها به استقلال، احترام به کودکان را نشان می‌دهد.
آبختی با اشاره به این‌که یک بخش مهم تصمیم‌گیری در مورد رابطه والدین و فرزندان به برنامه‌ریزی در مورد اولویت‌های شما و تفکر در مورد نوع رابطه‌ای که می‌خواهید با فرزندتان داشته باشید، مربوط است، عنوان کرد: کنترل شیوه تربیتی خود را در دست داشته و توجه داشته باشید که این روش می‌تواند تفاوت مثبتی ایجاد کند.
این روانشناس با بیان این‌که مدیریت رفتار فرزندان به سخت کوشی، استقامت، از خود گذشتگی، دوراندیشی و سلامت شوخ طبعی همراه با وقت و تلاش نیاز دارد، افزود: اگر خشت‌های اول تربیتی خود را راست بگذارید و مثبت باقی بمانید کودکان شما بزرگسالانی مؤدب و خوش رفتار می‌شوند که مایه افتخار شما خواهند بود.